Yiğit Karaahmet yazıyor: Babalar ve kızları

Hakan Ural’la kızı Melisa (ki kendisini en son annesiyle çıktığı Miami seyahatindeki fotoğraflarından hatırlıyoruz) bambaşka bir fotoğraf karesiyle gündeme oturdular. Baba kız bilinmeyen bir asansörde, Melisa’nın fotoğraf makinesinden çıkan bir kareyle aynadan kendilerini görüntülemişler. Öpüşme şekli de hafif dudaktan.

Bu fotoğrafın gündeme düşmesiyle öncelikle sosyal medya’da acayip bir tartışma başladı. Komik olduğunu sanan insanların hepsi birbirinden utanç verici esprileriyle süslüydü bu yorumlar. Neymiş? Bir baba kız bu şekilde öpüşürmüymüş?

Bir kere utanmanın sınırlarını belirliyorsak eğer, sevgili yorum yapan beyler bayanlar siz ne dediğinizin farkında mısınız acaba? Yaptığınız göndermelerin nereye gittiğini anlayabiliyor musunuz? Hakan Ural’ı neyle itham ettiğinizi görebiliyor musunuz? Ben yazarken bile ‘o kelimeyi’ kullanmamaya çalışıyorum, ki bir baba için en utanç verici şeylerden biri herhalde ‘o kelimeyle’ anılmak olabilir. Peki sizde ki bu rahatlık nereden geliyor?

Bu yorumlar, bu göndermeler her şeyden önce AYIP. Koskocaman bir ayıp. Genç bir kız ve babası arasındaki ilişkiden bahsediyoruz. Herkes lafını bir kere tartıp konuşuyorsa, konu bu olduğunda bin kere tartıp konuşması gerekirken bu ne rahatlık, bu ne utanmazlık? Aynı yorumun aynı esprilerin bir de sizlerle ilgili yapıldığını düşünün bakalım, neler hissediyorsunuz acaba?

Sonra insanların bu öpüşmeye neden bu kadar takmış olabileceğini düşündüm. Sebebi çok açık, hayatları boyunca bir babanın çocuğuna sevgisini bu şekilde gösterme şeklini hiç görmemişler. Baba onlar için hep korku duyulması gereken, sadece bayramlarda eli öpülen bir figür olmuş. Bizim topraklarda baba figürü yanında pek sevgiyle, öpmeyle, ilgisini göstermeyle tanınmaz. Onlar hep çekinmenin arkasına saklanarak gelirler. O yüzden belli ki aralarında harikulade bir ilişki olan baba-kızı bu yüzden yadırgıyorlar, bu yüzden anlamıyorlar. Kendileri değil babalarıyla öpüşmek, alışverişe bile çıkmamışlar belli ki. Asla bu kadar samimi bir fotoğraf kareleri olmamış hayatta.

Ve hepisinin peşinden de bildiğimiz, hayatımız mahveden o aptallık geliyor. Kendi hayatında olmadığı için başkasında olanı yadırga-eleştir-dalga geç.

Hakan Ural ve kızının fotoğrafları benim içimi açtı açıkçası. Uzun zamandır bu kadar samimi bir baba-kız ilişkisi görmemiştim. Kızıyla arasında hiç bir duvar bulundurmayan, sevgisini öpe koklaya gösteren Hakan Ural’ı kutluyorum. Ve kocaman bir öpücük de ben gönderiyorum.

Yazan: Yiğit Karaahmet