Ofisler kadınlara uygun değil

1860 yılında İngiltere'de kadınlar ilk kez ofislerde çalışmaya başladığında, erkeklerden ayrı bir yerde oturuyor, binaya daha küçük ve ayrı bir kapıdan giriyorlarmış. Londra Üniversitesi'nin Kadın Kütüphanesi'nin geçen yıl açılan "İşyerinde Kadın" sergisinde bunun gibi birçok bilgi verildi. Yıllar içinde daktilonun nasıl kadınla özdeşleştiği ama bilgisayarın daha erkeksi kaldığı çeşitli karikatürler ve fotoğraflarla anlatıldı.

Kadınlarla erkeklerin ofislerde farklı ihtiyaçları olduğu yıllardır bilinse, hatta sergilense bile, değişim kolay olmuyor.

Çalışma masalarının altı çoğu zaman açık. Etek giyen bir kadının oturuşuna dikkat etmesi gerekiyor. Yüksek topuklu ayakkabılar günün sonunda sıksa da herkesin gözü önünde ayağınızdan çıkartamazsınız. Topuklu ayakkabıların çıplak koridorda çınlayan sesinden de bahsetmek gerek. Odadan odaya giderken "takur tukur" sesler çıkartmamak için parmak ucunda yürürsünüz. Yüzükle, bilezikle klavye kullanmak, kulakta küpelerle telefonda saatler geçirmek de zordur.

Binaya giriş kartları erkeklerin pantolon ceplerine girebilir, kemerlerine asılabilir. İsterlerse kartları boyunlarına da asarlar. Ama kadınların kıyafetleri buna izin vermez. Elbiseler, etekler genellikle cepsiz olur. Kartı boynunuza taksanız kolyeye, fulara karışır. O kart hep bir yerlerde kalır, zamanla kaybolur.

El bilgisayarları, cep telefonları ancak yeni yeni renkleniyor, taşlarla süsleniyor. Ama fark ettiniz mi, kadınlar için taşınabilir bilgisayar çantasının üretilmesi ne kadar da uzun sürdü. Yıllarca topuklu ayakkabılarınız, yapılı saçlarınız, döpiyesinizle, Coach el çantanızla bir toplantıya giderken, sünnetçilerininkine benzeyen sevimsiz, tek lüksü derisi olan, siyah çanta içinde taşımanız mı dizüstü bilgisayarınızı?

İşyerlerinde kadın tuvaletleri de ışıklandırmalarıyla, dekorasyonlarıyla yetersizdir. Erkeklerin tuvaletindekilerle tamamen aynı olan ışık ve aynalar, makyaj yapmaya uygun değil. Boya küpüne düşmüş gibi çıkabilirsiniz tuvaletten koridorlara.